Mobilne systemy operacyjne w skrócie

Rynek mobilnych systemów operacyjnych i aplikacji jest jednym z najszybciej rozwijających się działów technologicznego biznesu. Większość badań i analiz rynkowych wykazuje tendencje wzrostowe. Prognozy IDC przewidują, że w 2015 r. globalna wartość usług i produktów powiązanych bezpośrednio z tym rynkiem przekroczy kwotę 25 miliardów USD.

System operacyjny (ang. OS – operating system) to w skrócie zbiór programów integrujących aplikacje i sprzęt. To dedykowany software zarządzający i kontrolujący wirtualnie urządzenia przenośne (smartfon, tablet). Mobilne systemy operacyjne to systemy, które kontrolują pracę urządzeń mobilnych. Jest ich dostępnych kilkanaście, ale najbardziej powszechne to: Android, iOS, Windows Phone. Oprogramowanie mobilne musi uwzględniać opcję z użyciem jakiego systemu będzie działać konkretne urządzenie. Każdy z systemów jest całkowicie odrębny od pozostałych, nie ma pomiędzy nimi kompatybilności.  Oznacza to, że tworząc aplikacje na poszczególne systemy mobilne trzeba je za każdym razem personalizować. Nie ma opcji napisania kodu jednej aplikacji natywnej, która będzie działać na wszystkich platformach mobilnych.

Systemem mobilnym możemy także określić aplikacje internetowe, które są zsynchronizowane z aplikacjami mobilnymi. Takie rozwiązania mobilne, umożliwiają dostęp do usług, możliwość sprzedaży produktów i usług, zarządzanie firmą czy prowadzenie sprzedaży w pełni wirtualnej (na podstawie Softical.pl).

Cała historia rynku mobilnego zaczęła się w 1971 roku. Wtedy to Theodore G. Paraskevakos, inżynier z firmy Boeing z Huntsville, Alabama (USA) zaprezentował prototypowe przenośne urządzenie telekomunikacyjne zintegrowane z komputerem. Pierwszym urządzeniem z funkcjonalnością zbliżoną do współczesnego smartfona był zaprezentowany w 1992 roku prototyp IBM. Pod koniec lat 90-tych ubiegłego stulecia pojawił się znany już powszechnie PDA. Wtedy też powstały pierwsze systemy operacyjne: Palm OS, BlackBerry OS, Windows CE/Pocket PC. Urządzenia w znanej nam postaci wdrożyła japońska firma NTT Docomo w 1999 roku. Zapoczątkowało to prawdziwą rewolucję.

Jeszcze w 2007 roku 67 proc. dostępnych na rynku urządzeń smarthpone posiadało system Symbian OS. Historia współczesna rozpoczęła się 10 lipca 2008 roku, wraz z premierą iPhone 3G i systemu iPhone 2.0.1 (powszechny dziś iOS). W markecie App Store udostępniono 500 aplikacji. Android Market (dzisiaj Google Play) wystartował 23 października 2008 roku z liczbą 2300 aplikacji. Windows Phone Marketplace (aktualnie Windows Phone) zadebiutował 7 października 2010 roku z 1000 aplikacji w ofercie.

Przy okazji podam kilka ważnych definicji. Aplikacja mobilna (ang. mobile app) to ogólna nazwa dla oprogramowania działającego na urządzeniach przenośnych: telefonach komórkowych, smartfonach, tabletach, które pisane są przy użyciu różnych platform i języków programowania (C++, Java, Java ME, .NET). Smartfon to przenośne urządzenie integrujące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera kieszonkowego. To mieszczący się w kieszeni komputer, którego głównym przeznaczeniem jest komunikacja za pomocą połączeń głosowych, wiadomości tekstowych i wiadomości e-mail oraz przeglądanie stron WWW. Niezbędnym warunkiem uznania urządzenia za smartfon jest fakt, że działa ono pod kontrolą systemu operacyjnego umożliwiającego instalowanie dodatkowych aplikacji, rozszerzających jego funkcjonalność. Pierwszy smartfon powstał już w 1992 r. – było to prototypowe urządzenie o nazwie Simon, które IBM pokazał na targach COMDEX i wprowadził na rynek w 1993 roku.

Tablet to przenośny, bezprzewodowy komputer którego główną cechą jest posiadanie dużego ekranu z zastosowaną technologią Multi-Touch. W przeciwieństwie do większości klasycznych urządzeń, tablety nie posiadają fizycznej klawiatury, użytkownik posługuje się klawiaturą wirtualną dotykając ekran bezpośrednio. W odróżnieniu od komputerów osobistych, tablety nie korzystają z nośników wymiennych (pomijając możliwość współpracy z kartami pamięci), jedynie z wbudowanych dysków twardych. Aplikacje dostępne są głównie poprzez zakup lub bezpłatne pobranie z marketów co wiąże się z koniecznością posiadania dostępu do Internetu. Tablety posiadają zwykle wbudowane karty do bezprzewodowej łączności (Wi-Fi, GSM, 3G, LTE).

Dariusz Adamczyk

 

Dodaj komentarz